Το οποιοδήποτε σχέδιο ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή πρέπει να περιλαμβάνει την απόλυτη καταδίκη κάθε μορφής τρομοκρατίας και την απελευθέρωση των ομήρων, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη συζήτηση της επόμενης ημέρας και να διασφαλιστεί μια βιώσιμη προοπτική. Αυτό τόνισε ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Γιώργος Γεραπετρίτης, κατά την άφιξή του στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Επιπλέον, επεσήμανε την ανάγκη να ηγηθεί η διεθνής κοινότητα στην αρχιτεκτονική ασφαλείας της περιοχής.
Επίσης, τόνισε ότι «η Ελλάδα υποστηρίζει τη διάνοιξη περισσότερων ανθρωπιστικών διαδρόμων».
Ο υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε την ανησυχία του για όσα συμβαίνουν στο Ιράκ, τον Λίβανο και τη Συρία, ενώ αναφέρθηκε στον κίνδυνο στον οποίο βρίσκεται η ασφάλεια της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα.
Συγκεκριμένα, ο κ. Γεραπετρίτης δήλωσε:
«Συναντιόμαστε σήμερα, υπό αντίξοες συνθήκες, σε μία εξαιρετικά κρίσιμη φάση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων θα πρέπει άμεσα να διαχειριστεί τρία κρίσιμα ζητήματα.
Δεύτερον, θα πρέπει άμεσα να διαχειριστούμε το ζήτημα της μη διάχυσης των εχθροπραξιών. Είμαστε εξαιρετικά ανήσυχοι για όσα συμβαίνουν σήμερα στον Λίβανο, στη Συρία, στο Ιράκ, βεβαίως, στην Ερυθρά Θάλασσα, όπου η ασφάλεια της ναυσιπλοΐας βρίσκεται υπό σοβαρό κίνδυνο.
Και τρίτον, θα πρέπει να ξεκινήσει η συζήτηση για την επόμενη μέρα, παρέχοντας μία προοπτική στις δύο πλευρές και ιδίως στην παλαιστινιακή πλευρά. Σήμερα, θα βρεθούμε με τους υπουργούς Εξωτερικών της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας. Είχα την ευκαιρία να συναντήσω και τους τρεις, όπως και τους αρχηγούς κρατών και τον Γενικό Γραμματέα του Αραβικού Συνδέσμου. Είναι κρίσιμη η συμβολή τους στην αποκλιμάκωση της κρίσης.
Το οποιοδήποτε σχέδιο ειρήνευσης θα πρέπει να περιλαμβάνει, πρώτον, την απόλυτη καταδίκη κάθε μορφής τρομοκρατίας. Θα πρέπει, δεύτερον, να περιλαμβάνει την απελευθέρωση των ομήρων, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η συζήτηση της επόμενης ημέρας και βεβαίως, τρίτον, να υπάρξει μία προοπτική, η οποία θα είναι βιώσιμη. Η, δε, αρχιτεκτονική ασφαλείας της περιοχής να τελεί υπό την προστασία της διεθνούς κοινότητας. Η περαιτέρω καθυστέρηση σε μία τέτοια κρίσιμη φάση δεν μπορεί να είναι επιλογή».