Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό διάδημα, με 16 δάφνινα φύλλα, χρυσά 22-24 καρατίων, με ανάγλυφα σχήματα, το καθ’ ένα από τα οποία σχεδιάσθηκε ως τρία ενωμένα φύλλα, χαραγμένο προσεκτικά, ώστε να τονίζει τις λεπτομέρειες ακόμη και των φλεβών των φύλλων!
Το μέγεθός του είναι 57,2 Χ 17,8 Χ 4,8 εκατ.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα φύλλα του αρωματικού δάφνη (Laurus nobilis), για μαγείρεμα.
Απέδιδαν σε αυτά μαγικές ιδιότητες. Το φύλλο δάφνης ήταν σύμβολο τιμής, εορτασμού και θριάμβου! Ήταν και σύμβολο του θεού Απόλλωνος!
Ως εκ τούτου, ίσως το διάδημα αυτό το φορούσε κάποια ιέρεια του θεού ή κάποια η οποία τον λάτρευε και τον θεωρούσε προστάτη της…
Ποια, λοιπόν, Ελληνίδα ιέρεια ή αρχόντισσα κυρά το φορούσε;
Πού ζούσε αυτή; Δυστυχώς, δεν θα το μάθουμε ποτέ!.. Διότι κάποιοι διεστραμμένοι αισχροκερδούν με την Ιστορία και τον Πολιτισμό…
Το διάδημα είναι ένα από τα αρχαιότερα και πιο χαρακτηριστικά αντικείμενα γυναικείων κοσμημάτων, που προέρχονται από τον ελληνικό κόσμο!
Ενώ τα στεφάνια και τις κορώνες φορούσαν οι άνδρες, ως σημάδια κοινωνικής ή πολιτικής καταστάσεως, ή και ως ταφικά αντικείμενα, το διάδημα φορούσαν κυρίως γυναίκες, συνήθως αυστηρά για διακοσμητικούς σκοπούς.
Τα πολυάριθμα παραδείγματα αρχαίων χρυσών διαδημάτων που έχουν βρεθεί σε ελληνικές νεκροπόλεις στην Μεγάλη Ελλάδα (νότια Ιταλία), την Μακεδονία και στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας, μαρτυρούν την μεγάλη εξέλιξη της ελληνικής κοσμηματοποιίας, κυρίως κατά την (κακώς λεγομένη) ελληνιστική περίοδο, και την ευρεία διάδοση διακοσμητικών ελληνικών μοτίβων σε όλην την Μεσογειακή λεκάνη.
Ωραία παραδείγματα αρχαίων ελληνικών χρυσών διαδημάτων μπορεί να δει κανείς – εκτός Ελλάδος – στο Μουσείο του Λούβρου, στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, κ.α. χωρίς να μπορούν ακόμη και αυτά τα μεγάλα μουσεία να αποδείξουν – εάν τους ζητηθεί – ότι τα κατέχουν με νόμιμα παραστατικά, όπως αυτά προκύπτουν από το Διεθνές Δίκαιο!
Το «πλυντήριο» για το αρχαίο ελληνικό τέχνεργο ήταν η «ιδιωτική συλλογή Davis από το Χιούστον του Τέξας», η γκαλερί «Royal-Athena της Νέας Υόρκης» («αποκτήθηκε» στις 14 Δεκεμβρίου 2011) και μια κάποια βολικά αόριστα ανώνυμη… «ιδιωτική γαλλική συλλογή»…